تورها » 2018 » اکتبر

عشق‌آباد، پایتخت ترکمنستان، در سال‌های اخیر به‌عنوان یک مقصد گردشگری به شهرت رسیده است. این شهر مثل سایر پایتخت‌های دنیا، مراکز خرید متعددی دارد که محل فروش محصولاتی باکیفیت و لوکس هستند.

عشق‌‌آباد پایتخت کشور ترکمنستان است و در نزدیکی مرز این کشور با ایران قرار دارد و پایتخت سیاسی ترکمنستان محسوب می‌شود.

مرکز خرید معمولا جزو مکان‌های محبوب کردشگران است. چون در مراکز خرید می‌توانید هر آنچه که برای سفر راحت نیاز دارید بخرید و همچنین هدایای خوبی برای عزیزان‌تان پیدا کنید. از ابزار و لوازم الکترونیک گرفته تا مواد غذایی باکیفیت، در مراکز خرید پیدا می‌شود.

 حتی بسیاری از شهروندان نیز ترجیح می‌دهند که خرید خود را در مراکز خرید انجام دهند. چون این مراکز تجاری، انواع محصولات مورد نیاز را از برندهای خوب در کنار هم جمع می‌کنند و علاوه بر فروشگاه، امکانات تفریحی متعددی دارند. مثلا رستوران و کافه یا سالن سینما و بولینگ و حتی محوطه مخصوص بازی کودکان.

گاهی در مراکز خرید، جشنواره‌ها و رویدادهای مختلفی برگزار می‌شود که بهانه‌ای برای ارائه‌ی تخفیف‌های خوب به مشتریان است. در عشق‌آباد هم تعدادی مرکز خرید مدرن وجود دارد که مورد توجه گردشگران و اهالی شهر قرار دارند.

مرکز خرید Berkarar

مرکز خرید برکارار یک مجموعه‌ی تجاری و تفریحی بزرگ در جنوب شهر عشق‌آباد است. این مجموعه شامل یک برج تجاری ۱۲ طبقه که یک مرکز خرید ۴ طبقه در مجاروت آن قرار دارد. پارکینگ این مرکز برای ۱۳۰۰ خودرو ظرفیت دارد. این مرکز تجاری، تعداد زیادی فروشگاه برای عرضه‌ی محصولات متنوع دارد و از امکانات دیگر آن می‌توان به سالن بولینگ، سینما، کافه به سبک غربی و… اشاره کرد.

این مرکز تجاری، هر روز هفته از ساعت ۹ صبح تا ۱۸ باز است.

مرکز خرید عشق‌آباد (Ashgabat Shopping Mall)

مرکز خرید عشق‌آباد یک مجموعه‌ی تجاری فشرده و در دسترس است. به لطف معماری هوشمندانه، در این مرکز خرید، در فضایی کم، فروشگاه‌های متعددی وجود دارند و نحوه ی طراحی آن، تلفیقی از معماری مدرن و سنتی است. این مرکز خرید در مرکز شهر عشق‌آباد قرار دارد و خرید کردن از آن، تجربه‌ای لذت بخش و راحت است. ورودی این مجموعه پله‌های مرمرین دارد و با ستون‌های مرمر تزیین شده است. نمای بیرونی آن هم تلفیقی از معماری کلاسیک و مدرن ترکمنستان است. این مجموعه، پنجره‌های بسیار بزرگی از کف تا سقف دارد تا از نور آفتاب به بهترین شکل ممکن بهره‌مند شود.

این مرکز تجاری به غیر از فروشگاه‌های متنوع امکانات دیگری مثل کافه‌تریا دارد. وسعت این مرکز ۱۲ هزار ۲۰۰ مترمربع است و در ۴ طبقه قرار دارد.

این مرکز هر روز از ساعت ۹ صبح تا ۱۱ شب باز است و از ساعت ۱۳ تا ۱۳ و ۳۰ دقیقه، موقتا تعطیل می‌شود.

مرکز خرید Paytagt

مرکز خرید پایتخت یک مجموعه‌ی تجاری و برج اداری است که در جنوب شرقی عشق‌آباد قرار دارد. برج اداری دارای ۲۱ طبقه و مرکز خرید دارای سه طبقه است که محصولات متنوعی با کیفیت‌های خوب در آن عرضه می‌شود.

مرکز خرید Altyn Asyr

مرکز خرید آلتین آسیر به خاطر در اختیار داشتن یکی از بزرگترین فواره‌های دنیا مشهور است. دو طبقه از این مجموعه‌ی تجاری به مرکز خرید اختصاص یافته است. یک رستوران در طبقه‌ی ششم دارد که به راحتی از طریق آسانسور قابل دسترسی است و چشم‌اندازهای بسیار زیبایی از شهر را به نمایش می‌گذارد.

وجود اتاق‌های «مادر و کودک» برای حفظ حریم خصوصی مادران در زمان شیردهی به نوزادان‌شان در فرودگاه‌های آمریکا، الزامی شد.

مسافرت با نوزاد تازه متولدشده برای خیلی از مادران یک شرایط تنش‌زا است و اگر مادرها نتوانند فضایی خصوصی در فرودگاه‌ها پیدا کنند، می‌تواند به یک بحران برای آن‌ها تبدیل بشود. مادرها اگر به کمی حریم خصوصی نیاز داشته باشند مجبور هستند که در سالن‌های سرویس‌های بهداشتی به نوزاد خود شیر بدهند؛ در حالی‌که این‌گونه مکان‌ها اصلا محیطی راحت یا بهداشتی نیست.

اکنون، به لطف قانون جدیدی که ابتدای همین ماه به اجرا درآمد، شرایطی در فرودگاه‌های آمریکا فراهم شد تا مادران دیگر نگران این موضوع نباشند. قانون «فرودگاه‌های مهربان برای مادران» بخشی از قانون اعطای مجدد مجوز هواپیمایی فدرال ۲۰۱۸ است که همه‌ی فرودگاه‌های بزرگ و متوسط را ملزم می‌کند تا فضای اختصاصی در هر ترمینال خود برای شیردهی مادران به نوزادان‌شان در نظر بگیرند. «اتاق مادر و کودک» باید در قابل قفل شدن، یک میز، پریز برق و امکان دسترسی برای مادران دارای معلولیت داشته باشد.

مونا لیزا هاملین، رئیس کمیته تغذیه با شیر مادر آمریکا (USBC)، در بیانیه‌ای گفت:

هیچ‌کس تاخیر را دوست ندارد، ولی صرف کمی زمان بیشتر در فرودگاه‌ها برای مادران شیرده به معنی یافتن مکانی برای شیر دادن به نوزادان یا پذیرفتن ریسک کم شدن موجودی شیر یا حتی فاسد شدن آن باشد.

آملیا اسمیت، مدیر اجرایی موقت USBC، می‌افزاید:

فرودگاه‌ها فقط یکی از محیط‌های بسیاری هستند که مردم در آن‌ها با چالش‌هایی برای یافتن یک فضای تمیز و خصوصی برای شیر دادن یا شیر دوشیدن مواجه هستند… قوانین جدید کمک می‌کنند که اطمینان حاصل کنیم که همه‌ی مسافران شیرده، مسافرتی آسوده را تجربه می‌کنند.

این قانون جدید، بخشی از مأموریت وسیع دولت برای مناسب‌ترسازی فرودگاه‌ها برای مادران مسافر شیرده است که به فاصله‌ی کمی پس از تصویب قانون BABES در سال گذشته مطرح می‌شود؛ قانون BABES، مامورین TSA را ملزم به گذراندن آموزش‌های حین خدمت می‌کند تا با تجهیزات شیردهی که مسافران با خود حمل می‌کنند، آشنا بشوند.

سلامت روان به اندازه سلامت جسم مهم است و این مسئله، در سفر نیز از اهمیت بالایی برخوردار است، چراکه ممکن است عوامل مختلفی بر آن تاثیر بگذارد. آیا می‌توان با وجود مسائل روانی به سفر رفت؟

سفر فرصتی است برای استراحت و آسودگی، یا مجالی است برای کشف هیجان‌انگیز کشورها و فرهنگ‌های دیگر. با این وجود، سفر می‌تواند نه تنها در مرحله برنامه‌ریزی بلکه طی آن و عادت کردن به محیط جدید، خیلی استرس‌زا باشد. توجه به سلامت روان طی سفر، به اندازه سلامت جسم مهم است. در ادامه به عوامل موثر در اختلال در سلامت روان و چگونگی کنترل آن می‌پردازیم. 

مشکلات روانی مسافران طی سفر

• این مشکلات یکی از مهم‌ترین دلایل به خطر افتادن سلامتی مسافران، همچنین استرداد آن‌ها به وطن است.
• مشکلات روانی، هم برای مسافرانی که سابقه چنین واکنش‌هایی را نداشته‌اند، و هم برای کسانی که آن را از قبل تجربه کرده‌اند می‌تواند رخ دهد.
• واکنش‌ها به مشکلات روانی در کشورهای مختلف متفاوت است. همچنین دسترسی به سرویس‌ها و درمان سلامت روان در برخی کشورها بسیار محدود است.
• مسافران باید آگاه باشند که درمان‌های خاص، شامل استفاده از مخدر و دیگر داروها برای درمان، در برخی کشورها محدود یا ممنوع است.
• به خاطر همین محدودیت‌ها و ممنوعیت‌ها، ممکن است تهیه داروی گم‌شده یا دزدیده شده در مقصد سخت باشد.

عوامل موثر/ خطرناک

• چندین عامل می‌تواند  ثبات و سلامت روان مسافران را طی سفر بهم بریزد:
• جدا شدن از خانواده  و دوستان
• تغییر منطقه زمانی، جت لگ، و کمبود خواب
• بهم ریختن شکل عادی زندگی روزمره
• محیط ناآشنا و حضور غریبه‌ها
• شوک فرهنگی و احساس تنهایی
• زبان بیگانه
• استفاده از دارو یا نوشیدنی‌های غیرمجاز
• مریض شدن طی سفر
• فراموش کردن مصرف داروهای روزانه
• نوع سفر؛ برخی سفرها مانند سفرهای کاری، مراسمات خانوادگی (عروسی یا عزا)، و شغل‌های امدادی یا کمک‌های داوطلبانه خطر بیشتری دارند.

شیوه‌های کنترل

سابقه بیماری‌ و مشکلات روانی، چه خفیف و چه شدید، مانعی برای سفر نیست. زمانی که قصد سفر می‌کنید نکات زیر را درنظر بگیرید:

پیش از سفر

• بدانید که سفر کردن استرس‌زا است.
• یک برنامه خوب برای سفر مهیا کنید و احتمال این را بدهید که در سفر تاخیر رخ خواهد داد. اگر ترس از پرواز بزرگ‌ترین عامل استرس شما است، برخی هواپیمایی‌ها دوره‌هایی را برای رفع این مشکل برگزار می‌کنند.
• درباره کشور و زبان مقصد تحقیق کنید، تا بدانید چه در انتظار شما است.
• از چگونگی دسترسی به امکانات پزشکی، شامل سرویس‌های پزشکی طی سفر، مطلع شوید.
• حتما از بیمه‌هایی استفاده کنید که مسائل مربوط به سلامت روان را نیز شامل شود.

دارو

• حتما به اندازه کافی دارو برای سفر بردارید. به اندازه یک تا دو هفته بیشتر دارو همراه خود داشته باشید که در صورت گم شدن یا دزدیده شدن وسایل به مشکل برخورد نکنید.
• حتما یک نامه از پزشک یا نسخه‌ای که تمام داروها و دوز آن‌ها را خاطر نشان کرده باشد، همراه خود داشته باشید.
• اگر با یک روانپزشک در ارتباط هستید حتما پیش از سفر برنامه خود را با او درمیان بگذارید. از او بخواهید تا یک نامه پزشکی به زبان مقصد، با تمام جزئیات مربوط به بیماری و داروها را برای شما تهیه کند.

در مسیر

• آگاه باشید که منطقه زمانی تغییر می‌کند و جت‌لگ یا پرواززدگی می‌تواند سلامت روان شما را مختل کند.
• مراقب باشید که داروها را سرموقع مصرف کنید.
• آب و غذای کافی بنوشید و بخورید، و از مصرف مواد مخدر و نوشیدنی‌های غیرمجاز خودداری کنید. این کار باعث کاهش استرس سفر می‌شود.

طی سفر

• تا جایی که ممکن است روال گذشته را طی کنید. این کار کمک می‌کند تا بر محیط مسلط شوید و داروها را سر موقع مصرف کنید.
• حتی اگر سلامت روان شما بهبود یافت، هرگز مصرف داروها را طی سفر قطع نکنید.
• به اندازه کافی استراحت کنید، آب بنوشید، و کالری مصرف کنید، بخصوص اگر یک برنامه بسیار شلوغ دارید (مانند یک سفر کاری یا تورهای برنامه‌ریزی‌شده).
• اگر تنها سفر می‌کنید، پیش از سفر، برنامه‌های ارتباطی مانند اسکایپ، ایمیل و غیره را با دوستان و خانواده خود تنظیم کنید.
• به هیچ عنوان مواد مخدر و نوشیدنی‌های غیر مجاز مصرف نکنید.
• اگر احساس کردید که سلامت روان شما در حال بدتر شدن است، خیلی سریع از همراهان، دوستان، خانواده، سرویس‌های پزشکی یا مشاوران محلی کمک بگیرید.

 کسب درآمد از هنر علاوه بر استعداد نیاز به شرایط خاصی برای فروش دارد که موفقیت در آن سخت است. عده‌ای در آفریقای جنوبی کاری جدید کرد‌ه‌اند تا به هنرمندان گمنام و محلی امکان معروف شدن و کسب درآمد داده شود.

هنرمندان هنرآموخته در حقیقت به‌صورت تجربی و بدون گذراندن هیچ دوره‌ای به خلق اثر می‌پردازند. برخی از این هنرمندان با برگزاری نمایشگاه معروف می‌شوند؛ در حالی که برخی دیگر از هنرمندان خودآموخته توانایی برگزاری نمایشگاه را ندارند و فقط به خلق اثر می‌پردازند؛ آن‌ها هیچ وقت شناخته نمی‌شوند. البته از این دست هنرمندان هنر‌آموخته و ناشناس در دنیا کم نیستند. بسیاری از آن ها در شهرهای کوچک و حتی روستاها زندگی می‌کنند.

بسیاری از این هنرمندها با نگاهی کاملا خلاقانه آثاری را خلق می‌کنند که بیشتر کارشناسان هنری و بازدیدکننده‌ها را شگفت‌زده می‌کند. با حمایت از هنرمندانی که به‌صورت تجربی به خلق اثر می‌پردازند، می‌توان از ناامید شدن آن‌ها برای ادامه فعالیت‌ هنری جلوگیری کرد. این هنرمندان به دلیل نداشتن تحصیلات دانشگاهی در ارتباط با هنر، در رها کردن فعالیت هنری خود بسیار مستعد هستند؛ به خاطر همین باید توجه بیشتری به حمایت از آن‌ها نسبت به هنرمندان تحصیلکرده یا شناخته شده صورت بگیرد.

شاید در برخی از هنرهای رایج بتوان با چند سال آموزش دیدن و تمرین کردن نتیجه لازم را گرفت. اما در هنرهای تجسمی سال‌های زیادی را باید صبورانه به تمرین و تجربه‌اندوزی پرداخت تا هنر هنرمند به چشم بیاید. در این مسیر زمان‌بر، فقط کسانی موفق می‌شوند که از حمایت‌های کافی بهره می‌برند و انگیزه‌های لازم برای کار کردن را در خود حفظ می‌کنند؛ بنابراین بیشتر علاقه‌مندان به فعالیت در هنرهای تجسمی، به ناچار و بیشتر به خاطر مسائل مالی پس از مدتی دست از کار می‌کشند و به سوی کارهای دیگر می‌روند.

در کشور مختلف دنیا افرادی هستند که با دستان هنرمند خود آثار بی‌نظیری را خلق می‌کنند که متاسفانه بنا به شرایط خاصی که مرتبط با جامعه است، حمایت و حتی دیده نمی‌شوند. هرچند با آمدن شبکه‌های اجتماعی کمی از دغدغه‌های این نوع از هنرمندان کم شده، ولی باز هم به دلیل آگاه نبودن افراد در شیوه ارائه و تبلیغات محصولات‌شان، آنطور که باید آثار هنری و خلاقانه‌شان به دست خریداران و بازدیدکنندگان واقعی نمی‌رسد.

با حمایت از هنرمندهای خودآموخته و آموزش بیشتر به آن‌ها، می‌تواند باعث پیشرفت هنری این نوع از هنرمندان شد. در حقیقت نمایش آثار آن‌ها منجر به تقویت و خطای کمتر در جهت خلق اثر از سوی آن‌ها می‌شود. برای همین امروزه در دنیا ایده‌ای خلق شده است تا در شهرهایی که گردشگران زیادی وجود دارد،‌ آثار هنرمندان بومی و ناشناخته به عرصه‌ی نمایش و حتی فروش گذاشته شود. یکی از کشورهای پیشگام در این کار، کشور توریستی آفریقایی جنوبی است.

آفریقای جنوبی، دنیایی است که در یک کشور خلاصه شده؛ کشوری شگفت‌انگیز که وطن یکی از بزرگ‌ترین مبارزان راه آزادی یعنی نلسون ماندلا است. آفریقای جنوبی مقصدی فوق‌العاده برای سفر است، فرقی نمی‌کند که چه سلیقه‌ای داشته باشید، در این کشور دیدنی حتما جاذبه‌ای مطابق با علاقه‌ی خود پیدا می‌کنید. این کشور از آنجایی که هم از نظر فرهنگی و هم از نظر ویژگی‌های طبیعی از جمله پوشش گیاهی و حیات وحش، بسیار متنوع و منحصربه‌فرد است، گویی جهان کوچکی را در دل خود جای داده است.

پارک‌های جنگلی متعدد، ۲۷۹۸ کیلومتر خط ساحلی، حیات وحش متفاوت و شهرهای شلوغ و پر زرق‌و‌برق تنها گوشه‌ای از زیبایی‌های آفریقای جنوبی هستند. این کشور، پهناور و متنوع است. حتی اگر ماه‌ها برای سفر به این کشور وقت بگذارید، باز هم بسیاری از جاذبه‌های آن را نمی‌توان دید. اقتصاد پایدار، زیرساخت‌های گردشگری مناسب و ویژگی‌های فرهنگی و طبیعی دست‌به‌دست هم می‌دهند تا این کشور، به یک مقصد گردشگری عالی برای تمام سلیقه‌ها تبدیل شود. همین تعداد بالای گردشگر باعث شده است تا هنرمندان مناطق مختلف در این کشور، خانه‌های خود را به گالری‌ها و کارگاه‌هایی زیبا تبدیل کنند تا تجربه به یادماندنی‌تری برای گردشگران این کشور فراهم شود.

«ولیل سوها» در منطقه‌ی «لانگلی» در شهر «کیپ‌تاون» در آفریقای جنوبی زندگی می‌کند. او در حالی که روی میزی در آشپزخانه نسبتا تاریک خانه‌اش خم می‌شد، انتهای تیغ موکت‌بری خود را به همراه دسته چوبی‌ آن در ماده‌ای سیاه رنگ و براق فرو می‌کرد. سوها که تیغ را کمی کج گرفته بود، محکم آن را به جلو فشار می‌داد.

با حرکت تیغ روی کار، نوارها به دور هم می‌پیچیدند و از سطح کاشی جدا می‌شدند. سوها، تکه‌های شل شده از سطح کاشی را جدا می‌کرد تا شبکه‌ای از خطوط خاکستری پیدا شود. سپس، ۶ مربع را به‌صورت یک در میان خالی می‌کرد تا طرح شطرنجی‌اش کامل شود. او در حالی که نام خود را روی سنگی حکاکی می‌کرد با خود می‌گفت «من ولیل هستم» به معنی پیدا شدن و نشان دادن. یک اسم در زبان کوسایی، این اسم معنی زیبایی دارد.

سوها، یک هنرمند حدود ۵۰ ساله است که خانه‌اش به نمایشگاهی برای عکس‌های چاپی، نقاشی‌های آبرنگ، مدل‌های انتزاعی و سایر قطعات هنری تبدیل شده است. او در این خانه اصول اولیه چاپ عکس را به گروهی از مسافرین نشان می‌داد. او به کمک غلتک نقاشی، ابتدا سطح کاشی را با جوهری تیره می‌پوشاند، سپس آن را روی یک صفحه‌ی سفید کاغذ فشار می‌داد. پس از چند ثانیه، کاشی را بر می‌داشت و تصویری از طرح او روی کاغذ نقش می‌بست. با تمام شدن توضیحاتش، نوبت مهمانان بود که این کار را امتحان کنند. در مقایسه با موزه‌ها، استودیوها و کلاس‌های مرکز شهر، خانه‌ی سوها مکان عجیبی برای راه‌اندازی چنین کارگاهی بود؛ ولی در لانگی، ایده‌ی تبدیل منازل به کارگاه‌های هنری در حال گسترش است.

او یکی از چندین هنرمند کیپ‌تاون و ژوهانسبورگ بود که با مرکز هنری «مابوننگ» همکاری می‌کرد. این مرکز در سال ۲۰۰۱ در ژوهانسبورگ تاسیس شده است تا به هنرمندان شهرهای کوچک و مجاور کیپ‌تاون و ژوهانسبورگ کمک کند، خانه‌های خود را به گالری تبدیل کنند و تورهای گردشگری به منظور بازدید از این خانه‌ها تدارک دیده شود. این تورهای هنری فرصتی برای بازدیدکنندگان فراهم می‌آورد تا به جنبه‌های کمتردیده شده‌ی زندگی محلی در آفریقای جنوبی توجه کرده و مفهوم و بینشی که در گالری‌های شهری یافت نمی‌شود را درک کنند. با چنین تورهایی، هنرمندان و افراد محلی در نواحی محروم، می‌توانند مخاطبانی کاملا متفاوت و شاید هم مشتری‌های جدیدی برای خود پیدا کنند.

هنرمندانی در حاشیه

هر چند سوها به‌عنوان قدیمی‌ترین هنرمند این رشته در شهر لانگی، توانسته بود آثار خود را در گران‌ترین گالری‌های کیپ‌تاون به نمایش درآورده باشد؛ ولی برای بسیاری از هنرمندان، راه یافتن به صحنه‌های هنری پر رفت و آمد و گران‌قیمت، تقریبا غیرممکن است. «سفیوه انگونیا» موسس مرکز هنری «مابوننگ» و از اهالی منطقه‌ی «الکساندرا» در شهر «ژوهانسبورگ»، پس از تلاش زیاد برای یافتن مکانی در پایتخت برای نمایش آثارش، چنین تصمیمی را گرفته بود. او قصد داشت با راه‌اندازی مرکزی هنری برای هنرمندان گمنام، سختی‌‌هایی که خودش در این مسیر کشیده بود را برای دیگران به حداقل حالت ممکن برساند. برادرش، «بونگانی» که از مدیران باتجربه مرکز مابوننگ است، در این باره می‌گوید:

در سال ۲۰۰۱ و پس از فارغ‌التحصیلی از مدرسه ملی هنر ژوهانسبورگ، سفیوه همراه با آثار هنری‌اش به گالری‌های ژوهانسبورگ مراجعه کرد. او که دو ساعت در راه رسیدن به این مرکز بود، ناگهان با یک لیست انتظار دو ساله رو‌به‌رو شد. این موضوع باعث شد او به شهر الکساندرا برگردد و با سایر هنرمندانی که تلاش می‌کردند مکانی برای نمایش آثار خود پیدا کنند، همراه شود.

انگونیا درباره نخستین روزهای تاسیس این مرکز هنری می‌گوید:

هنگامی که سفیوه، نخستین بار در سال ۲۰۰۸ به کیپ‌تاون آمده بود، دوستان هنرمندی داشت که او را به جشنواره هنری «ولیل» معرفی کردند. بنابراین، هنگام برگزاری اولین فستیوال در شهر لانگی، یافتن هنرمندان همفکر با سفیوه، کار چندان دشواری نبود. با گذشت چند سال، با مالکین ارتباط برقرار کردیم و آن‌ها نیز ما را به بقیه معرفی کردند. کار زمان‌بری بود،‌ ولی در نهایت انجام شد

این مرکز که در اوایل سال، تنها با چهار خانوار همکاری داشت، ولی الان با هشت خانوار در شهر لانگی همکاری می‌کند.

برخی از مالکین مانند سوها، هنرمند هستند. بقیه، افراد معمولی هستند که ملک خود را برای نمایش آثار هنری عرضه می‌کنند. یکی از این افراد که اندکی بعد او سوها کار خود را آغاز کرد، معلم بازنشسته‌ای به نام «هازل سیایا» است. دیوارهای ایوان و اتاق نشیمن منزلش، پر از آثار هنری «جیمز ماسوکه – لوله»، هنرمند اوگاندایی و ساکن کیپ‌تاون است. این هنرمند آثار منجوق بافی استادانه‌ای را می‌سازد و از پارچه‌های دور ریختنی کارخانه قدیمی تولید پوشاک به‌عنوان بوم نقاشی استفاده می‌کند.

بوگنانی انگونیا در حالی که خانه را به مهمانان نشان می‌دهد، می‌گوید:

هازل با بچه‌هایش زندگی می‌کند. آن‌ها یک خانواده ۱۱ نفره هستند و او مسئولیت نگه‌داری همه آن‌ها را به عهده دارد. دخترش کار می‌کند و ما هم او را استخدام کرده‌ایم. او بازدیدکنندگان را به خانه‌اش می‌برد و آثار هنری را به آن‌ها نشان می‌دهد. ایده ما این است تا مردمی که در شهرهای کوچک زندگی می‌کنند، از مزیت‌های گردشگرهایی که به لانگی می‌آیند هم بهره‌مند شوند. بنابراین، ما مدلی مثل یک اکوسیستم ایجاد کرده‌ایم تا همگی از مسافرینی که به لانگی می‌آیند، به خوبی استفاده ببرند.

از گذشته، گردشگرها به دلیل مسائل امنیتی از سفر به شهرهای کوچک در آفریقای جنوبی خودداری می‌کردند، ولی ابتکار مرکز هنری مابوننگ باعث شد تا ورود گردشگرها به این مناطق راحت‌تر شود و منبع درآمد پایداری هم برای هنرمندان و مالکین گالری‌های خانگی فراهم شود. این ایده به‌طور کلی باعث افزایش رفت‌وآمد گردشگرها در نواحی کوچک‌تر شد.

این کار به این معنی است که که مراکز فرهنگی و اجتماعی دیگر در شهر لانگی و ژوهانسبورگ هم از مزیت‌های افزایش نرخ ورود گردشگرها نیز بهره‌مند خواهند شد. در توقف‌گاه های بین راهی، مسافران می‌توانند هدایا و آثار هنری صنعت‌گران و زنان را که گاهی مستقیما از خودشان و در بیشتر موارد با بهایی کمتر از مغازه‌های مجلل عرضه می‌شود را خریداری کنند.

انگونیا می‌گوید:

هدف ما تغییر روش گردشگری در این مناطق است؛ به‌طوری که افراد بیشتری از آن بهره‌مند شوند.

تجربه ساخت آثار صنایع دستی در خانه

علاوه بر بازدید تورهای گردشگری از گالری‌های خانگی، مهمانانی که مایل باشند هنر دست خود را در ساخت چیزی محک بزنند، می‌توانند در کارگاه‌هایی مانند کارگاه سوها ثبت‌نام کنند. از این نوع کارگاه‌ها می‌توان به کلاس مقدماتی ساخت موزائیک، کلاس آشپزی با توجه ویژه به ماگونیا (نوعی شیرینی خمیری و فشرده در آفریقای جنوبی) و نقاشی روی پارچه اشاره کرد. صرف نظر از اینکه بازدیدکننده بخواهد یک روز کامل یا بخشی از یک روز را در آنجا بماند، می‌تواند در کارگاه‌های ساخت صنایع‌دستی ثبت‌نام کند. قطعا چنین تجربه‌‌ای بسیار لذت‌بخش خواهد بود؛ چون به گفته بسیاری از گردشگرها؛ تجربه حضور در گالری‌های سنتی بسیار لذت‌بخش‌تر از بقیه کارهای توریستی در این شهرهای کوچک بوده است.

مهمانانی که وارد خانه هازل می‌شوند، با غذایی گرم، کاسه‌هایی پر از سبزیجات پخته شده و دو بطری بزرگ نوشابه خانگی مواجه خواهند شد که برای ناهارشان تدارک دیده شده است. دیدار آن‌ها ممکن است کوتاه باشد؛ ولی تا زمانی که آنجا هستند، درست مثل اعضای خانواده از آن‌ها پذیرایی خواهد شد.

انگونیا می‌گوید:

هدف ما این است کسی که وارد منطقه‌ی لانگی یا الکساندرا می‌شود تا زمانی که آن را ترک می‌کند، بتواند خود را عضوی از مردم این منطقه احساس کند.

در سیاتل آمریکا برای جذاب‌تر کردن مسیر حرکت مترو، حدود ۵ کیلومتر از مسیر آن نقاشی‌های دیواری با مضمون حرکت و پیشوری طراحی شده است و شما در حال حرکت می‌توانید مشاهده‌گر آن‌ها باشید.

استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی همیشه تجربه‌ی خوبی نیست، اما اگر شما قصد داشته باشید از وسایل حمل و نقل عمومی در سیاتل در ایالت واشنگتن  آمریکا استفاده کنید و به پایین‌ترین نقطه شهر برویدقضیه قدری فرق دارد. اگر قصد سفر با مترو یا خط اتوبوس شماره ۱۵۰ یا ۵۹۴ سیاتل را داشته باشید، شانس این را دارید که قدم در Sodo track، طولانی‌ترین راهروی حمل و نقل عمومی بگذارید که در آن نقاشی‌های دیواری زینت‌بخش مسیر است.

Sodo Track شامل حدود ۵ کیلومتر نقاشی دیواری است که باعث می‌شود سفر به سیاتل یک سفر جالب باشد و دلیل ایجاد این نقاشی‌های دیواری در سال ۲۰۱۶ هم همین است. امروز با گذشت ۲ سال از آغاز Sodo Track، پروژه رو به اتمام است و آخرین پروژه‌های نقاشی در تابستان امسال در حال انجام بوده است و انتظار می‌رود پروژه با ۲۸ نقاشی جدید پایان یابد.

مجموع نقاشی‌های موجود  در این مسیر ۵۰ اثر هنری است که توسط ۶۰ هنرمند از سراسر جهان ترسیم شده و همگی مضامینی در مورد حرکت و پیشروی دارد. بنابراین Sodo Track  تنها گالری هنری شهری بین‌المللی است که آثار این تعداد از هنرمندان را تنها در یک موضوع گردآوری کرده‌ است. ویژگی دیگری که این گالری هنری دارد و آن را بسیار متمایز می‌کند، این است که برای کسانی طراحی شده که از داخل اتوبوس یا مترو قرار است این نقاشی‌ها را تماشا کنند، یعنی گردشگران خارجی و ۵۰۰۰۰ مسافری که به‌طور روزانه از این مسیر استفاده می‌کنند. این گالری به گونه‌ای است که تغییر نقاشی‌ها به‌صورت افقی و پیوسته صورت می‌گیرد و فردی که در حال حرکت نقاشی‌ها را می‌بیند این پیوستگی را حس می‌کند.

یکی از مسئولین این نقاشی‌ها می‌گوید «روزانه افراد زیادی از این مسیر عبور می‌کنند که ما می‌توانیم با این نقاشی‌ها تصویر بهتری از سیاتل برای آن‌ها ایجاد کنیم.»

اگر دوست نداشته باشید از مترو یا اتوبوس استفاده کنید حتی می‌توانید با استفاده از دوچرخه در این مسیر حرکت کنید و اگر از هر کدام از نقاشی‌ها خوش‌تان آمد در مقابلش توقف کنید و از آن عکس بگیرید.

 

موزه سمیه یکی از موزه‌های هنری مکزیک است که مجموعه ارزشمندی از آثار هنری اروپا را در خود جای داده است.

موزه سمیه (Soumaya Museum) واقع در مکزیکوسیتی، پایتخت کشور مکزیک، قرارگاه کلکسیون هنری نادر «کارلوس اسلیم» است؛تاجر مکزیکی-لبنانی که از سال ۲۰۱۰ به‌عنوان ثروتمندترین مرد جهان شناخته می‌شود.

این موزه که نام همسر اسلیم را بر خود دارد، فرصتی استثنایی برای مردم مکزیک است تا هنر اروپا را در مرزهای کشور خود از نزدیک تجربه کنند.

موزه سمیه در سال ۲۰۱۳ با حضور یک میلیون و ۹۵۰ هزار بازدیدکننده، رتبه ۵۶ پربازدید‌ترین موزه‌های جهان را به خود اختصاص داده و پس از آن در همان سال در صدر لیست پربازدیدترین موزه‌های هنر مکزیک قرار گرفته است.

این موزه زیبا با معماری عجیبش یکی از آثار «فرناندو رومرو» معمار معروف مکزیکی بوده است و ساختمان آن در محله‌ای که از سال‌های دهه چهل میلادی منطقه‌ای صنعتی بوده، مانند شیئی نازل شده از سیاره‌ای دیگر جلب نظر می‌کند.

حجم واحدی که سطح خارجی آن حاصل کنار هم آمدن قطعاتی از منحنی‌های متعدد است، بر پایه‌ای بتنی قرار گرفته، به خود پیچیده و فرمی ارگانیک و غیر متقارن را شکل داده است.

ساختار این حجم که که بیشتر به مجسمه‌ای شهری می‌ماند، از ۲۸ ستون فولادی و ۷ نوار افقی به دور آن‌ها تشکیل شده است. ستون‌ها هر کدام با شعاعی متفاوت قوس برداشته‌اند و میله‌های افقی در سطوح طبقات به دور سازه پیچیده و اسکلت کلی را ساخته‌اند.

با این ساختار امکان ایجاد سیرکولاسیون غیرخطی در داخل فراهم آمده و فضاهای نمایش که در ۶ طبقه تعریف شده‌اند، توسط سطوحی شیبدار به هم متصل می‌شوند.

ترکیب سقف‌ها، کف‌ها، دیوارها و رمپ‌ها فضاهایی با مقیاس‌های متنوع ایجاد کرده است؛ از فضاهایی با ارتفاع سقف کمتر  و محیطی صمیمانه‌تر گرفته تا سالن‌هایی عظیم با فضایی یادمانی.

همکف و طبقات زیرین به فضاهای جانبی مانند آمفی تئاتر، رستوران، دفاتر اداری، انبارها و کتابخانه اختصاص یافته‌اند و سالن‌های نمایش در طبقات شکل گرفته‌اند.

بازدید موزه از طبقه انتهایی به سطح همکف و به ترتیب زیر است:

• طبقه‌ی ششم: مجسمه‌ها که اغلب آن‌ها آثار رودین و سالوادور دالی است.
• طبقه‌ی پنجم: اشیا، نوشته‌ها، عکس‌ها و مجلات مجموعه‌ی شخصی «سوفیا لورن» بازیگر ایتالیایی
• طبقه‌ی چهارم: آثار قرن ۱۹ هنرمندان مکزیک همراه با آثار هنرمندان اروپایی
• طبقه‌ی سوم: آثار هنرمندان اروپایی و آثار مربوط به دوران کلنیایی مکزیک
• طبقه‌ی دوم: گالری‌های موقت
• طبقه‌ی اول: طلا، نقره و سکه و آثار دکوراتیو
• طبقه‌ی همکف: گالری‌های موقت هنرمندان اروپایی و مکزیکی

در بالاترین طبقه، فضای یکپارچه وسیع و با ابهتی با نورگیر عظیم سقفی طراحی شده که بزرگترین سالن نمایش موزه است.

این فضا برای نمایش آثار «رودن» متعلق به «کارلوس اسلیم» که بزرگ‌ترین مجموعه آثار رودن در خارج از فرانسه است را به نمایش می‌گذارد.

در موزه سمیه بیش از ۶۰ هزار قطعه هنری وجود دارد که عمدتا مربوط به آثار اروپایی و مکزیکی هستند. همچنین یکی از علل معروف شدن این موزه، وجود بزرگ‌ترین مجموعه سکه‌های پیش از استعمار جهانی است که در آن نگهداری می‌شود.

غیر از مجموعه سکه‌ها آثار دیگری از جمله مجسمه «مرد متفکر» اثر «آگوست رودن»، مجسمه «نوازنده ترومپت» ساخته «سالوادور دالی»، مجسمه «عشق پنهانی» ساخته «آنتونیو روستی» و آثاری از «پل سزان»، «کلود مونه» و «لئوناردو داوینچی» در این موزه نگهداری می‌شوند.

از معروف‌ترین آثار نقاشی که مربوط به بزرگ‌ترین هنرمندان این عرصه می‌شوند می‌توان به آثاری از «پابلو پیکاسو» و «وینسنت ون گوگ» نام برد.

شاید برای‌تان جالب باشد که بدانید شخصیت‌های معروف دنیای سینما در طول مسافرت‌ها چه چیزهایی را تجربه می‌کنند؟ در ادامه یکی از بازیگران هری پاتر از سفرهای خود می‌گوید.

حتما با «روپرت گرینت» (Rupert Grint) آشنا هستید، بازیگری که در نقش «رون ویزلی» در مجموعه فیلم‌های پرطرفدار هری پاتر ایفای نقش کرده است.

این بازیگر جوان در مورد لحظات خاطره‌انگیزی که در خلال گشت و گذارهای خود در گوشه و کنار جهان تجربه کرده، صحبت کرده است که شنیدنش خالی از لطف نخواهد بود. تجربیاتی که شاید برای خوانندگان نیز جالب توجه باشد.

ایسلند دیوانه کننده

این بازیگر می‌گوید که تا به حال به قدری خوش شانس بوده که موفق شده چندین مرتبه به تماشای شفق قطبی در ایسلند بنشیند. او همچنین به بسیاری از آبفشان‌ها و دیگر آتشفشان‌های این منطقه سر زده است. او تعریف می‌کند که در مراسم سال نو در ایسلند و در شهر «ریکجاویک» (Reykjavik) حضور داشته است. تجربه‌ای به شدت دیوانه‌کننده و مهیج در کنار مردمی که در خیابان‌ها آتش‌بازی به راه انداخته و سرگرم جشن و پایکوبی بودند.

حضور در نبردی پر سروصدا

آتش‌بازی اگرچه برای باقی سال ممنوع است، اما تجربه یک شب آن سرگرم‌کننده است و البته که از نظر این بازیگر آتش‌بازی که او شاهدش بوده، چیزی فراتر از نمایش صرف جرقه‌های نورانی بوده است. آتش‌بازی جدی که از راکت‌های کوچک تا فشفه‌های بزرگ را دربر می‌گرفته است. سروصدایی آنچنان بلند و گیج‌کننده که او به دنبال راهی برای فرار از این موقعیت بوده است.

فرار از استرس

روپرت گرینت می‌گوید:

برای کسی با ظاهر من (موها و رنگ چهره)، لذت چندانی در گرفتن حمام آفتاب در ساحل متصور نیست. در عوض من حین راه رفتن، یاد گرفتن و دیدن چیزهای تازه به آرامش می‌رسم.

لذت بردن از گردشگری سیاه

تصور دیدن چیزهایی پنهان در میان سایه‌ها، مهیج و سرگرم‌کننده است. روپرت می‌گوید که از کشف رویدادهای تاریخی، بررسی فرهنگ‌ها و البته جستجو در نیمه تاریک پنهان در زیر ظاهر جوامع انسانی لذت می‌برد.

 قلعه دراکولا و حس بودن در خانه

روپرت گرین از قلعه‌ای در ترانسیلوانیا (قلعه برن براشوف) در رومانی دیدن کرده که ظاهرا الهام‌بخش خلق فانتزی ترسناک دراکولا اثر «برام استوکر» (Bram Stoker) بوده است. قلعه‌ای که از قضا با شخصیت معروف «ولاد به میخ کشنده» (Vlad the Impaler) نیز در ارتباط بوده است. او می‌گوید که این مکان کاملا تاریک و اسرارآمیز بوده، اما با این حال او واقعا از بودن در این قلعه لذت برده است. همچنین شهر ترانسیلوانیا را نیز بسیار زیبا و دلفریب دیده است. 

اعتیاد به آدرنالین

گرینت می‌گوید:

من نمی‌توانم شنا کنم، به همین خاطر ورزش‌های آبی همیشه برای من مثل منطقه‌ای خطرناک و ممنوع بودند. با این حال من اسکی روی آب را در اسکاتلند تجربه کردم، حتی با وجود ترسی که خون را در بدنم منجمد کرده بود. یک بار دیگر این کار را در پرتغال نیز انجام دادم.

بیرون پریدن از هواپیما تجربه عجیبی است

گرینت یک مرتبه چتربازی را هم در کرواسی تجربه کرده و از نظر او این تجربه بسیار آرامش‌بخش بوده است، جایی که همه چیز تقریبا در سکوت فرو رفته بود. او معتقد است که این یکی از بهترین کارهایی بوده که تا به حال انجام داده است. 

عشق به کرواسی

او هنگام سفر به کرواسی در یک ویلای کوچک دوست‌داشتنی در ساحل اقامت داشته است. او می‌گوید از آنجا آن‌ها می‌توانستند جزیره‌ای کوچک را در دریا ببینند. ظاهرا تنها یک رستوران در این جزیره وجود داشته است و آن‌ها همیشه با قایق به آنجا رفته و از طعم غذاهای لذیذ دریایی لذت می‌بردند. 

اسپانیا کشور زیبایی است

او تا پیش از فیلمبرداری بخش دوم سریال تلویزیونی «ربودن» (Snatch) در مالاگا، فرصتی برای مسافرت و گردش در اسپانیا پیدا نکرده بود. در مدت اقامت آن‌ها به بسیاری از نواحی این کشور سفر کرده و از مناطقی همچون «جبل الطارق» (Gibraltar)، گرانادا، بارسلونا، مادرید و آلمریا دیدن کردند.

اولین تجربه سفر با هواپیما

گرینت تعریف می‌کند که بعد از اولین فیلم هری پاتر، همه چیز برای او تغییر کرد. یکی از اولین مراسم‌هایی که در آن حضور داشت در شهر نیویورک برگزار شد، آن هم فقط چند ماه بعد از حادثه تروریستی یازده سپتامبر. در واقع از نظر او زمان عجیبی برای سفر و بازدید از این شهر بود. کل تجربه او در رانندگی در اطراف منهتن در یک لیموزین خلاصه شده که به طرز مضحکی برای یک پسر یازده ساله هیجان‌انگیز و فراموش‌نشدنی بوده است.

افزایش سن و کاهش علاقه به سفرهای هوایی

ظاهرا این بازیگر یک تجربه وحشتناک را در یکی از سفرهای هوایی خود تجربه کرده که باعث شده علاقه‌ی چندانی به مسافرت با هواپیما نداشته باشد. او می‌گوید حین سفر به «لاپلند» (Lapland)، هواپیما یکی از موتورهای خود را از دست داده و ناگهان ماسک‌های اکسیژن آزاد شده است. پروازشان بسیار سخت بوده و او هر آن فکر می‌کرده که کار تمام است. هرچند خوشبختانه این اتفاق نیفتاده و او به سلامت به مقصد رسیده است. 

کیوتو یک تجربه جادویی بود

او در این مورد می‌گوید:

من هرگز تاکنون جایی شبیه به این نبودم. بودن در این شهر شبیه به حضور در یک بُعد کاملا جدید بود. به همین خاطر همه چیز حس و حالی بیگانه داشت. از آیین‌ها ورود به اتاق تا سنت درآوردن کفش هنگامی که به جایی وارد می‌شدید. همه جا بسیار ساکت و آرام بود و همه افرادی که با آن‌ها مواجه می‌شدید بی‌نهایت مؤدب بودند. طعم خوراکی‌ها بی‌نظیر بود.

 مخلوقاتی جادویی و اساطیری 

گرینت معتقد است که جریانی سرگرم‌کننده در شهر کیوتو جاری است. تماشای چیزهایی مثل گیشاها حین نواختن آلات موسیقی، بسیار شگفت‌انگیز و خیال‌انگیز بوده است، چیزی که پیش از این هرگز ندیده بود. او همچنین موفق به تماشای یک نمایش شگفت‌انگیز با قدمتی هزار ساله شده که این هم برایش خاطره‌انگیز بوده است.

بیگانه‌ترین چشم اندازها

«پارک ملی جاشوا تری» (Joshua Tree National Park) پارکی طبیعی در کالیفرنیا است که بسیار زیبا و تماشایی بوده و روپرت گرینت را مجذوب خود کرده است. او می‌گوید که حین حضور در آنجا گویی در سیاره دیگری حضور داشته است.

شباهت هالیوود به خانه

او هر زمانی که به لس‌آنجلس سفر می‌کند، همیشه در هتل «ارمیتاژ» (Petit Ermitage) اقامت می‌کند. آن‌ها یک فضای عالی روی پشت بام دارند، همچنین هر بعدازظهر چهارشنبه فال تاروت می‌گیرند و روپرت همیشه برای صبحانه تخم مرغ سبز و بیکن سفارش می‌دهد.

لندن شهر مورد علاقه

این شاید کمی عجیب باشد. گرینت از «هرتفوردشیر» (Hertfordshire) می‌آید و تنها برای مدت کوتاهی در لندن زندگی کرده است. با این حال او این شهر را دوست دارد و معتقد است لندن دارای تاریخچه‌ای بسیار غنی است که توجه او را به خود جلب کرده است.

مقصد بعدی برای گشت و گذار

بعد از بازدید از ژاپن و سنگاپور، او اکنون علاقه‌مند است که اوقات بیشتری را در آسیا سپری کرده و به دیگر کشورهای این قاره همچون تایلند و ویتنام نیز سفر کند. 

این هم خلاصه‌ای از تجربیات گشت و گذار به سبک روپرت گرینت. امیدوارم مطالعه آن برای شما هم سرگرم‌کننده بوده باشد.